PINESTHI

Déning: Antonius ‘Gersang’ Pujianto

Lair...

Urip...

Rejeki...

Jodho...

Pati...

Suka-parisuka nalikané janma linairaké ing bawana

Kasok sakèhing puja-panembrana mring Hyang Ma Wasésa

Urip-urubing janma jinangkung ing Gusti

Nanging dèn éling

Tan kena léna ing panembah nadyan mung sajangkah

Awit Gusti sayekti kang ngurubi

Lampahira ing donya kinantèn rejekining Hyang Widi ugi

Mula dènnya ènthèng sung pitulung

Marang sapa baé kang lagya katriwal

Bandha-bandhu dudu sanguning mukti

Nanging mung sarana nggayuh resiking budi

Pindha ari lan ratri

Kanan kalawan kéring

Nisakara mring bagaskara

Janma wusnya ginaris jinodhokaké ugi

Prayoga dèn rukti jodhonira

Mulya mukti tansaha sesèndhèn mring sabdaning Hyang Ma Tresna

Nirmala, nirbaya, niskala niscaya dèn tampi ngantya wuri

Lir urubing agni

Yènta wus tumekèng pesthi bakal surut napasing jalmi

Aywa wedi awit wus jinangka wiwit mulabuka

Jer pati iku mung margining jalmi nggènnya bakal nampi kamuktèn sejati

Mangayun ing Ngarsaning Gusti Kang Akarya Loka

Murih bisa nampa ganjaran ingkang sakalangkung luhung

Mula mulané mula

Mangga samya tansah ngupadi gesang kang suci

Supados ing tembé pantes nampi nugrahaning Widi

Gesang mulya ing swargaloka